ویلیام وُردزوُرث (William Wordsworth)، ۷ آوریل ۱۷۷۰ در کامبرلند انگلستان متولد شد. بعد از مرگ نابهنگام مادر، زمانی که ویلیام تنها هفت سال داشت، پدرش، سرپرستی فرزندان خود را به فامیل سپرد. بدین ترتیب ویلیام دوران کودکی و نوجوانی اش را به دور از خواهر کوچکترش دوروتی و دو برادر دیگرش سپری کرد. سال ۱۷۸۷ زمانی که ویلیام هفده ساله بود وارد کمبریج شد، محیطی که چندان مطابق میلش نبود. مهمترین اتفاقی که در دوران تحصیل وی رخ داد سفر وی به فرانسه در تابستان ۱۷۹۰ بود، فرانسه‌ای که به تازگی دستخوش انقلابی بزرگ شده بود. وردزورث جوان، به شدت تحت تأثیر این انقلاب قرار گرفت و در بازگشت به لندن دیدگاهی انتقادی نسبت به فقر و بی عدالتی‌های جامعهٔ انگلستان در پیش گرفت. دیدگاهی که نمود آن را در اشعار وی در این دوره می‌توان یافت. سال 1797 با «ساموئل تیلور کولریج» شاعر آشنا شد. طولی نکشید که هر دو با تأثیری متقابل بر یکدیگر، شروع به سرودن ماندگارترین اشعار ادبیات دورهٔ رمانتیک کردند. سال ۱۷۹۸ و با انتشار مجموعه اشعاری با عنوان «ترانه‌های غنایی» (یعنی همین کتاب) ادبیات انگلستان وارد دوره‌ای جدید از تاریخ خود گردید؛ دورهٔ رمانتیک که تا حدود سال ۱۸۳۴ نیز ادامه یافت. پس از وی و تا زمان شکوفایی مدرنیسم، شعر و ادبیات انگلستان دستخوش تحولی بنیادین می گردد. سال ۱۷۹۹ ویلیام به همراه خواهرش به کلبهٔ خود در Lake District نقل مکان کردند، ناحیه‌ای در شمال غربی انگلستان که به خاطر دریاچه‌ها، کوه‌ها و مناظر دل انگیزش الهام بخش بسیاری از اشعار وردزورث بود و بدین سان وی را شاعر طبیعت نیز می‌خوانند. سال ۱۸۰۲ وردزورث با دوست دوران کودکی اش، مری هاچینسن ازدواج کرد. وردزورث در اواخر عمر نیز از سرودن شعر دست نمی‌کشید ولی اشعارش دیگر آن موفقیت سالهای جوانی را نداشتند. از ۱۸۴۳ تا زمان مرگش، وردزورث ملک الشعراء انگلستان بود، عنوانی که در ابتدا به علت کهولت سن از قبول آن امتناع می‌ورزید ولی نهایتاً مجبور به پذیرش آن شد. وی نهایتاً پس از هشتاد سال زندگی در ۲۳ آوریل ۱۸۵۰ چشم از جهان فروبست.
کتاب حاضر به صورت دو زبانه انگلیسی- فارسی می باشد. در میان اشعار برگزیده این مجموعه، قطعات «هزار دستان» و «محبس» سروده «ساموئل تیلور کولریج» بوده که دارای سبک شعری همانند «وردورث» است و مابقی اشعار متعلق به خود «وردورث» می باشد.

بخشی از متن کتاب:
Oh! Smile on me, my little lamb! اوه ! به من لبخند بزن، کودک بیگناه من !
For I thy own dear mother am. از برای آنکه من تنها مادر عزیز تو هستم.
My love for thee has well been tried: عشق من ! من از برایت هرکاری کرده ام:
I've sought thy father far and wide. در سرزمین های دوردست بدنبال پدرت گشته ام.
I know the poisons of the shade, من داروهائی را از گل آفتابگردان می شناسم،
I know the earth- nuts fit for food; و میوه های زمینی را مناسب ازبرای طعام تو،
Then, pretty dear, be not afraid; پس، دلبر زیبا ! هراس نداشته باش،
We'll find thy father in the wood. ما سرانجام پدرت را در این جنگل خواهیم یافت.
Now laugh and be gay, to the woods away! اینک مسرور باش و لبخند بزن، به جنگلهائی دوردست !
And there, my babe; we'll live for aye. آری فرزندم ! ما در آنجا خواهیم زیست.